Krzem – pierwiastkiem życia
Żaden organizm nie może istnieć bez krzemu
prof. Wiernadski
Rola krzemu w organizmie wciąż jest niedoceniana. Jest to pierwiastek, który odpowiada za obieg energii i informacji w Kosmosie i na Ziemi. Jest jedynym pierwiastkiem posiadającym zdolność zmieniania jednego rodzaju energii na inny: mechaniczną na elektryczną, świetlną na cieplną (właściwości piezoelektryczne). Wszystko, co nas otacza i my sami składamy się z pierwiastków. Najbardziej rozpowszechnionym jest tlen (ok. 45-47 %), na drugim miejscu jest właśnie krzem (ok. 27-29 %). Zawartość innych pierwiastków jest znacznie niższa. Skoro krzemu jest tak dużo, to możemy przypuszczać, że pełni on istotną rolę w organizacji życia na Ziemi, w tym również w prawidłowym funkcjonowaniu naszych organizmów. Sprawdź jaką.
Krzem w naszych organizmach jest ośmiokrotnie wykorzystywany, uczestnicząc w licznych reakcjach jako katalizator i przekaźnik energii podtrzymujący życie. Po czym jest on wydalany z organizmu. Dlatego tak istotne jest ciągłe jego uzupełnianie, aby nie dopuścić do zamierania życia. Przy niedoborach krzemu większość pierwiastków nie znajduje swego właściwego miejsca w organizmie człowieka, uczestniczy on bowiem w metabolizmie wapnia, chloru, fluoru, siarki, sodu, cynku, aluminium, molibdenu, kobaltu, manganu i wielu innych. Należy się liczyć zatem z tym, że efektem tego stanu będą liczne niedomagania: rozmiękczanie kości, wypadanie włosów, choroby stawów, gruźlica, cukrzyca, paciorkowcowe zapalenia skóry, kamienie w wątrobie i nerkach, czy anemia (krzem jest bowiem podstawą do budowania skomplikowanych związków organicznych, m. in. hemoglobiny).
Krzem stanowi budulec miękkich tkanek organizmu: naczyń krwionośnych, jelit, stawów, ścięgien, chrząstek, błon śluzowych, skóry (utrzymując jej elastyczność i jędrność). Gdy go w organizmie brakuje, jego miejsce zajmuje wapń. Wbudowuje się on w ściany naczyń krwionośnych, przyczyniając się do ich zwapnienia. W rezultacie stają się one nieelastyczne, a na twardych wypustkach wapnia zaczyna osadzać się cholesterol, tworząc blaszki, co prowadzi do zwężenia naczyń. Następstwem tego stanu mogą być: wylew, zawał mięśnia sercowego, kardioskleroza, arytmia serca, zaburzenia psychiczne, dusznica bolesna. Z powodu niedoboru krzemu cholesterol nie jest przyswajany i nie jest wykorzystywany do tworzenia nowych komórek.
Powszechnie mówi się o konieczności przyjmowania odpowiedniej ilości wapnia w celu zapewnienia sobie zdrowych kości i zębów. Brak jest jednak jakichkolwiek informacji na temat roli krzemu w przyswajaniu wapnia. Wapń jest antagonistą krzemu, czyli jego przyswajanie jest mocno ograniczone przy niedoborach krzemu. Niestety najpopularniejszym i wciąż promowanym sposobem na uzupełnienie wapnia z diety jest spożywanie produktów mlecznych. Aby wapń w ogóle mógł się z tych produktów przyswoić, powinny one zawierać w swoim składzie minimum 10% tłuszczu. Żadne mleko dostępne w sklepach takiego poziomu nie osiąga. Niebezpieczne są wszelkie produkty typu light, które zostały pozbawione tłuszczu. Ludzie omamieni informacją, że tłuszcz ten nam szkodzi, poddają się panującej modzie, robiąc sobie jeszcze większą krzywdę. Informacji na temat złego oddziaływania na organizm odtłuszczonych produktów mlecznych pojawia się coraz więcej. Przestaje być to tajemnicą. Duża grupa ludzi zupełnie rezygnuje w swojej diecie z produktów mlecznych. Powodów tej decyzji jest wiele. Dodam kolejny: obecność w mleku strontu – radionuklidu powszechnie występujący na Ziemi. Ta promieniotwórcza substancja występuje w glebie i wszystkich roślinach, które ta gleba „rodzi”. Te części roślin, które znajdują się ponad powierzchnią gleby są mniej skażone, części podziemne natomiast kilkaset razy bardziej. Częściowo możemy pozbyć się strontu obierając rośliny okopowe ze skóry i myjąc je pod bieżącą wodą. Pomaga też dieta bogata w zboża i kasze, które posiadają naturalną zdolność pochłaniania radionuklidów i wydalania ich z organizmu. Gorzej wygląda to w przypadku roślin zielonych, np. trawy. Jest ona pożywieniem m. in. dla krów, kumuluje się w ich organizmach. Naturalne jest to, że organizm próbuje pozbyć się szkodliwej substancji, szukając naturalnych dróg wydalenia jej z organizmu. W tym przypadku niestety drogą tą jest laktacja. Stężenie strontu i innych radionuklidów w mleku krowim jest bardzo wysokie. Jest to jeden z powodów, dla których w czasach współczesnych picie mleka krowiego przez ludzi nie jest wskazane. Przy dużych niedoborach krzemu, wapń słabo się przyswaja i zaczyna być zastępowany w tkankach kostnych w pierwszej kolejności strontem!, ponieważ stront wykazuje większą aktywność niż wapń, czy krzem. Niestety dość szybko „ucieka” on z tych tkanek. W rezultacie kości stają się kruche i łamliwe. Stałe przyjmowanie produktów zawierających krzem uwalnia od wielu problemów zdrowotnych. Sprawia również, że zęby robią się nie tylko mocne, ale również wyraźnie bielsze.
Warto wspomnieć również o sposobie, w jaki pozbawia się nas krzemu, występującego naturalnie w żywności, a ściślej w zbożach. Usuwa się z nich zewnętrzne warstwy, zawierające największe ilości krzemu, następnie zboża te wykorzystuje się do przygotowywania potraw z wykorzystaniem mleka. Tym karmi się nas od najmłodszych lat życia. Zalecenia dietetyków wciąż nie ulegają zmianom. Produkty mleczne królują w żłobkach i przedszkolach. Często do tak skomponowanych potraw dodaje się cukier, co w efekcie dodatkowo prowadzi do dysbakteriozy i wszelkich jej następstw. Dysbakterioza jest poważną chorobą, bagatelizowaną przez środowisko medyczne. Rozwija się często zaraz po porodzie u dzieci, które przyszły na świat poprzez cesarskie cięcie, a także na skutek niewłaściwego żywienia (karmienia dzieci mlekiem modyfikowanym, mlekiem krowim czy kozim), czy stosowania antybiotyków. Flora bakteryjna jelit zostaje zaburzona, następuje rozrost patogennych organizmów, w tym grzybów Candida, co daje kolejne objawy, takie jak: częste anginy, zapalenia jamy ustnej, infekcje nosa, gardła, górnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, nerek, dróg moczowych, genitaliów… i stwarza pasożytom idealne warunki do życia i rozmnażania się. Niezwykle pomocny w zwalczaniu dysbakteriozy jest Enterosżel.
Krzem kontroluje procesy wzrostu i rozwoju człowieka. Jego istotną rolą jest utrzymanie łączności pomiędzy mózgiem i ciałem. Zapewnia on połączenia między synapsami, poprawia sprawność umysłu, szybsze przyswajanie i zapamiętywanie, stanowi profilaktykę chorób związanych z demencją. Jest niezwykle ważnym elementem prawidłowego kształtowania się układu nerwowego u dzieci, wspomaga procesy zapamiętywania i przetwarzania informacji. Ponadto krzem jest istotnym elementem profilaktyki oraz leczenia cellulitu, rozstępów, żylaków, pękających naczyń krwionośnych, hemoroidów, schorzeń jelit, prostaty i macicy (niedobór krzemu może być przyczyną bolesnych i obfitych miesiączek), zmian miażdżycowych, osteoporozy, astmy oskrzelowej (jego niedobór skutkuje częstszymi infekcjami dróg oddechowych), problemów skórnych (trudno gojących się ran, wyprysków, trądziku, łuszczycy, łupieżu), stanów zapalnych jamy ustnej i dziąseł, próchnicy zębów, kamieni w nerkach i wątrobie oraz chorób nowotworowych. Pomaga budować struktury skóry, włosów i paznokci, ponieważ uczestniczy w syntezie kolagenu, elastyny oraz kwasu hialuronowego, dzięki czemu dłużej zachowujemy młody i zdrowy wygląd. Jest także pomocny w chorobach zwyrodnieniowych stawów oraz krzywicy. Krzem pomaga zwiększać odporność organizmu, przyspiesza proces regeneracji komórek, a ze względu na udział w przemianie materii, sprzyja chudnięciu. Pomaga także w detoksykacji organizmu i bierze udział w usuwaniu metali ciężkich.
Za niedobory krzemu w organizmie w znacznej mierze odpowiadają pasożyty, które pochłaniają krzem w dużej ilości, zaburzając połączenia między mózgiem a organami i tym samym doprowadzając do chaosu w ciele ludzkim. Efektem tego chaosu jest choroba. Zainfekowany pasożytami i pozbawiony krzemu organizm przestaje prawidłowo funkcjonować. Mózg nie otrzymuje poprawnych informacji o pracy poszczególnych organów i układów oraz o obecności pasożytów, wirusów, bakterii czy grzybów. Nie jest w stanie aktywować mechanizmów obronnych, ani wysłać informacji do organów tworzących krew o zwiększeniu produkcji komórek przeciwciał, których zadaniem byłoby zwalczanie patogenów. Zanieczyszczonego człowieka nie da się zatem doprowadzić do homeostazy. Organizmowi trzeba pomóc, usuwając większość pasożytów w nim obecnych za pomocą odpowiednich kuracji. Czysta krew zabije te, które pozostaną.
Poniżej przedstawiam większość możliwych źródeł uzupełnienia krzemu w organizmie. Produktów w formie suplementów diety zapewne będzie przybywać.
Woda krzemionkowa
Jednym ze sposobów uzupełnienia krzemu w organizmie jest picie wody krzemionkowej. Dawniej naturalnie pozyskiwana ze źródeł krzemionkowych, dziś możliwa do odtworzenia w warunkach domowych.
Sposób przygotowania:
Do przygotowania wody krzemowej potrzebny jest czarny krzemień, możliwie jak najdrobniejszy, aby powierzchnia stykania kamienia z woda była jak największa. Krzemień uprzednio dokładnie myjemy, następnie wrzucamy do naczynia z wodą i pozostawiamy na 2-3 dni. Po tym czasie wodę można zlać i wykorzystywać do picia lub przyrządzania posiłków. Należy pamiętać, aby podczas zlewania pozostawić dolną warstwę o grubości 3-4 cm, którą należy wylać, kamienie przepłukać i ponownie zalać wodą. W warstwie tej bowiem znajdują się patogeny, mikroorganizmy niesymbiotyczne i obce substancje chemiczne, które wytrącane z wody, opadają na dno i tam się gromadzą.
Woda krzemionkowa ma niezwykłe właściwości. Krzemień jako minerał, którego początki sięgają okresu kredy, przeniósł w swoim składzie pamięć o wodzie z tamtej epoki. Po włożeniu do wody, przekazuje jej homeopatyczne dawki substancji, które w sobie zawiera, zmieniając jej skład i właściwości. Dzięki temu woda krzemionkowa zachowuje czystość i strukturę wody topionej oraz bakteriobójcze właściwości wody srebrnej.
Fitoterapia a krzem
Metod uzupełniania krzemu jest wiele. Ważny element stanowi dieta bogata w kasze oraz warzywa i owoce zawierające celulozę. Naturalnym jego źródłem są płatki owsiane, otręby, chleb razowy, czosnek, szczypior oraz mleczko pszczele. Istnieją również zioła bogate w krzem: pokrzywa, perz, podbiał, turczyca piaskowa i oczywiście skrzyp polny. Zawartość krzemu w skrzypie wynosi 60%. Z jego pomocą możemy przygotować wodę zawierającą ten cenny pierwiastek. W tym celu odpowiednią ilość ziela skrzypu należy zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem przez kilka godzin. Najlepiej zrobić to wieczorem. Następnego dnia po odcedzeniu taką wodę można wykorzystać do picia lub przygotowania posiłków.
Glinka zielona
Glinka ma szerokie działanie: posiada około 20 różnych soli mineralnych istotnych dla organizmu, takich jak: krzem, magnez, wapń, potas, fosfor, sód i inne oraz cały szereg mikroelementów i pierwiastków śladowych, w tym selen, molibden i cynk. Około 50% jej składu to krzem. Glinka zielona ma wspaniałe właściwości dezynfekujące, absorpcyjne i gojące. Doskonale leczy trądzik, wypryski, wrzody, pielęgnuje, regeneruje i odżywia zmęczoną cerę również podczas leczenia, odkażając ją i wzmacniając. Zmniejsza i zapobiega zmarszczkom. Ma także szerokie zastosowanie w medycynie naturalnej zarówno do stosowania wewnętrznego jak i zewnętrznego.
Ziemia okrzemkowa – diatomit
Diatomit jest miękką skałą powstałą ze skamieniałych pancerzyków jednokomórkowych glonów, zwanych okrzemkami. Ma szereg właściwości leczniczych. Do głównych należą: oczyszczanie organizmu z toksyn i metali ciężkich, obniżanie poziomu cholesterolu i trójglicerydów, ochrona przed infekcjami. Stanowi znakomity środek do walki z pasożytami przewodu pokarmowego oraz krwi. Mechanizm zwalczania pasożytów za pomocą ziemi okrzemkowej polega na dehydratacji, czyli odwodnieniu ich organizmów. Pomocna jest również struktura okrzemków – ostre krawędzie ich cząsteczek działają jak szczoteczka w jelitach, pomagając usuwać nieproszonych gości oraz wszelkie zanieczyszczenia w jelitach.
Dodatkowy element stanowi ujemne naładowanie elektryczne jakim cechują się okrzemki, dzięki czemu przyciągają one do siebie cząsteczki naładowane dodatnio, w tym bakterie, pleśń, grzyby, wirusy, pierwotniaki, pestycydy, toksyny pozostałe po lekach, a nawet metale ciężkie, wiążąc je i wydalając z organizmu. Co istotne – diatomit nie zabija pożytecznych bakterii bytujących w jelitach. Poza swoimi właściwościami czyszczącymi, ulega również przyswojeniu, uzupełniając niedobory krzemu w organizmie i dając wszelkie pozytywne efekty z tego płynące.
Ziemię okrzemkową należy przyjmować zaczynając od jednej łyżeczki dziennie, stopniowo zwiększając dawkę do 3 łyżeczek dziennie. Należy przy tym pamiętać o zwiększeniu ilości przyjmowanych płynów, ponieważ diatomit chłonie wodę i może prowadzić do odwodnienia.
Normalnym objawem podczas kuracji może być chwilowy spadek formy w trakcie przyjmowania preparatu. Mogą pojawić się bole stawów, głowy i uczucie zmęczenia. Jest to naturalna reakcja organizmu na proces oczyszczania z toksyn. Pełne efekty i znaczną poprawę samopoczucia osiąga się po około 6 miesiącach przyjmowania diatomitu.
Sole Schusslera
Innym sposobem uzupełnienia krzemu jest lek homeopatyczny. Silicea wchodzi w skład 12 soli mineralnych wyodrębnionych przez dr Heinricha Wilhelma Schusslera jako niezbędne dla zdrowia. Wg uczonego choroby powstają w wyniku zaburzeń, których przyczyną są niedobory substancji mineralnych, działających regenerująco na poziomie przemian komórkowych, porządkując jednocześnie stany biochemiczne. Sole te są nieszkodliwe i nie powodują efektów ubocznych. Komórki naszego ciała zużyją tylko taką ilość, jakiej potrzebują. Reszta zostaje wydalona z organizmu.
Silicea, czyli nr 11 na liście soli Schusslera poza swoimi charakterystycznymi dla krzemu właściwościami (wcześniej opisanymi), wykazuje również zdolność do wspomagania organizmu w pozbywaniu się ciał obcych – drzazg, odłamków szkła itp.