Grzyby Candida zamieszkują nasze jelito grube. W warunkach sprzyjających mogą przeistoczyć się w niebezpiecznego gościa, który skutecznie niszczy nasze zdrowie. Sprzyja temu niewłaściwa dieta, bogata w rafinowany cukier, białą mąkę i mleko, wszechobecne antybiotyki, przeciwzapalne leki steroidowe, leki stosowane w chemioterapii, długoterminowe terapie lekami, na przykład tabletkami antykoncepcyjnymi, a także stres. W efekcie rozrostu grzybicy Candida pojawiają się: alergie, zapalenie zatok, wrzody, trądzik, łupież, hemoroidy, migreny, nadczynność tarczycy, nowotwory i wiele innych.

„Ponieważ jest to organizm komensalny (czerpie korzyści z innego organizmu, a jednocześnie nie czyni mu szkody, ani nie przynosi mu w zamian korzyści), występujący właściwie u każdej istoty ludzkiej od momentu narodzin, ma on idealne predyspozycje do tego, by czerpać natychmiastowe korzyści z jakiejkolwiek słabości lub utraty sił swojego gospodarza i prawdopodobnie nie ma wielu równych sobie, jeśli chodzi o różnorodność i nasilenie infekcji, za które jest odpowiedzialny.” – tak niezwykle trafnie sposób działania i następstwa rozrostu grzybicy Candida określił amerykański pediatra dr Michael Goldberg, który poświęcił się szukaniu naturalnych metodami leczenia autyzmu u dzieci.

Działanie organizmu polega na miliardach reakcji chemicznych oraz przepływie energii, pozyskiwanej z otoczenia i ze zjadanego pokarmu. Proces przyswajania składników odżywczych w układzie pokarmowym wymaga współpracy licznych drobnoustrojów, które żyją w naszym organizmie. Nazywa się je endobiontami. Mogą to być grzyby (w tym Candida Albicans) lub wszelkie formy gronkowca. Przykładem jest tu obecna w układzie pokarmowym pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), którą „zarażamy się” przechodząc przez drogi rodne matki. Odpowiada ona za produkcję witamin z grupy B aż w 60-70 procentach. Kolejny przykład to niechorobotwórcze formy grzyba Fresen (Racemosus mucor) żyjące we wszystkich płynach ciała i tkankach, które między innymi kontrolują nieaktywne jeszcze infekcje w organizmie. Inne endobionty z kolei odpowiadają za regulację metabolizmu wapnia, czy też utrzymanie właściwego pH skóry. W samych jelitach znajduje się około 400 rodzajów bakterii (jest to około dwóch kilogramów niezbędnych do życia bakterii).

Mikroflora jelita ludzkiego (tzw. stała lub fizjologiczna flora jelita) to niezwykle skomplikowany zespół drobnoustrojów, stale obecnych w jelicie. Mikroflora jelita posiada niezwykłą zdolność do utrzymywania swojej homeostazy, pomimo ciągłego oddziaływania na nią wielu czynników zewnętrznych. Jej stabilność ma olbrzymie znaczenie w utrzymaniu przewodu pokarmowego, a także całego organizmu, w stanie zdrowia. Obecność przyjaznych drobnoustrojów, przywartych do nabłonka jelita (w tym Acidophilus), powoduje, że inne, przede wszystkim patogenne (chorobotwórcze) drobnoustroje, nie mogą łatwo przytwierdzić się do nabłonka, namnażać i penetrować w głąb jelita oraz powodować zakażeń. Ponadto, składniki mikroflory działają stale pobudzająco na układ odpornościowy, utrzymując go w stanie gotowości.

Każdy zdrowy organizm charakteryzuje się właściwym bilansem kwasowo-zasadowym, czyli tzw. homeostazą. Zachwianie równowagi organizmu prowadzi do przekształcania się korzystnych dla zdrowia endobiontów w wyższe patologiczne pasożytnicze formy rozwojowe, które zatruwają organizm nosiciela, przyczyniając się do powstawania wielu chorób, w tym nowotworów. Zatem jedną z głównych przyczyn rozwoju nowotworów jest ogólne osłabienie układu immunologicznego, które wywołuje ogólnoustrojowa kandydoza (drożdżyca), jelitowa dysbioza, toksyczne chemikalia, a także (co ciekawe) leczenie kanałowe zębów. Powodem tych wszystkich zaburzeń są wszechobecne antybiotyki – te uchodzące powszechnie za lekarstwo, a także te, znajdujące się w mięsie zwierząt przez nas zjadanych (antybiotyki dodawane są do karm zwierząt w fermach nastawionych na szybką hodowlę, aby przyspieszyć wzrost zwierząt i zabezpieczyć je przed chorobami, które zmniejszyłyby wpływy pieniężne z hodowli), a oprócz tego przeciwzapalne leki steroidowe, leki stosowane w chemioterapii oraz długoterminowe terapie lekami, na przykład tabletkami antykoncepcyjnymi. Ważne miejsce zajmuje tu również dieta bogata w rafinowane cukry i inne węglowodany (takie jak biała mąka), nabiał, przetworzoną żywność, a także używki, typu kawa, alkohol. Nie należy pomijać również stresu, który sieje spustoszenie w naszym organizmie. Wszystko to prowadzi do ogólnoustrojowego przerostu drożdżaków, w tym Candida, mieszkających wewnątrz naszego ciała, a dokładniej w dolnej części okrężnicy.

Candida atakują początkowo jelito czcze, jelito kręte, a także dwunastnicę, czyli regiony, w których trawiony jest w większości spożywany przez nas pokarm. Obecne Candida zapuszczają w wymienionych partiach układu pokarmowego swoje „korzenie” i zaczynają odżywiać się substancjami pokarmowymi z krwioobiegu człowieka, które miały być przeznaczone dla organizmu ludzkiego. Prowadzi to do występowania zespołu nieszczelnego jelita. Powstała z czasem na ściankach jelit gruba warstwa drożdżaków uniemożliwia przyjmowanie substancji odżywczych z pożywienia, co w efekcie prowadzi do pojawienia się u ludzi zespołu złego wchłaniania. Uszkodzenia ścian jelit skutkują ponadto przedostawanie się do krwioobiegu niestrawionych (lub częściowo strawionych) cząstek jedzenia, które jako ciała obce przyczyniają się do produkcji przez układ immunologiczny przeciwciał, co skutkuje pojawieniem się alergii pokarmowych. Nadmierny rozwój Candida prowadzi zatem poczynając od zmian w jelitach do infekcji ogólnoustrojowej. Atakując głównie nerwy i mięśnie, mają możliwość uszkadzania dowolnych tkanek lub narządów.

Przerost Candida przyczynia się do zwiększenia ilości wydzielanych przez nie ubocznych produktów, jakimi są mykotoksyny, które osłabiają układ odpornościowy i atakują nasz organizm, niszcząc i rozkładając tkanki oraz narządy. Są tak silne, że zaburzają komunikację międzykomórkową, syntezę RNA i DNA oraz uszkadzają i niszczą komórki nerwowe. Ponadto są rakotwórcze i doprowadzają do reakcji krzyżowych układu odpornościowego, w wyniku czego organizm zaczyna atakować sam siebie (tak jak w przypadku chorób autoimmunologicznych). A także prowadzą do niedoborów witamin oraz innych zmian w komórkach i tkankach. Rezultatem takiej inwazji, oprócz wspomnianych wyżej chorób, są też związane bezpośrednio z układem pokarmowym: wzdęcia, gazy, zgaga, przyrost wagi, zaparcia, zbyt wysoki lub zbyt niski poziom cukru, alergie. Mogą wystąpić też inne objawy, świadczące o zaatakowaniu przez grzyby Candida innych obszarów ciała. Tu wymienić można zaburzenia pracy mózgu i układu nerwowego prowadzące do „mgły umysłowej”, zawrotów głowy, utraty równowagi, apatii, depresji, zmęczenia, bezsenności, utraty pamięci, stanów lękowych. Z czasem może to doprowadzić do poważniejszych schorzeń, łącznie z chorobami autoimmunologicznymi i nowotworami.

Istnieje ponad pięćset tysięcy różnych grzybów, które przypominają Candida. Wszystkie wytwarzają wspomniane już mykotoksyny, a niektóre z nich w odpowiedniej dawne są śmiertelnie trujące. Wiele z nich uważanych jest za antybiotyki (ich działanie można wyjaśnić w prosty sposób: podczas rozmnażania się grzyby próbując zająć określony obszar zabijają konkurencyjne bakterie). Jedną z takich mykotoksyn jest penicylina. Większość wykorzystywanych przez człowieka antybiotyków to właśnie mykotoksyny otrzymywane z odpowiednich grzybów, dlatego tak skutecznie potrafią one niszczyć korzystną florę bakteryjną naszych jelit.

 

i jeszcze raz nieco prościej:-)

 

 

 

Co to jest Candida i dlaczego nam szkodzi

Candida jest drożdżakiem, żyjącym w jelicie grubym człowieka. W normalnych warunkach występuje w postaci jednokomórkowej i żywi się resztkami substancji odżywczych, a jako produkty przemiany materii wydala kilkadziesiąt różnych toksyn, przez co uniemożliwia zasiedlenie jelita grubego przez drobnoustroje napływające ze środowiska zewnętrznego, które mogłyby okazać się chorobotwórcze.
Kiedy drożdżak natrafi na osłabioną tkankę, zanurza w niej swoją wypustkę i zaczyna namnażać się, tworząc kolonię czyli grzybicę drożdżakową.
Do zakażenia drożdżakiem najczęściej dochodzi po kuracji antybiotykowej. Zniszczeniu ulega wówczas prawie cała flora bakterii symbiotycznych i komensalnych w naszym jelicie grubym. Grzyby Candida są odporne na antybiotyki i przeżywają kurację lekami. Po każdej kuracji antybiotykami powinno się przyjmować bakterie probiotyczne przez minimum 3 miesiące w celu odbudowania flory bakteryjnej. W tym czasie nie można spożywać przede wszystkim cukru, który stanowi idealną pożywkę dla grzybów Candida i powoduje gwałtowny ich rozrost. Jelita są wówczas bezbronne, zatem drożdżak swobodnie zanurza w osłabioną tkankę swoją wypustkę  z której rozrastają się strzałkowate korzenie tworząc tzw. plechę i zmienia się z jednokomórkowego komensalnego drożdżaka w wielokomórkowego grzyba, pasożytującego na naszym organizmie. W takiej formie, grzyb pasożyt pobiera substancje pokarmowe nie z resztek niestrawionego pokarmu, ale bezpośrednio z komórek gospodarza.
Grzyb rozrasta się coraz bardziej, tworząc nadżerki. Przez nie dostają się do wnętrza organizmu toksyny, które organizm musi wydalić np w postaci zmian skórnych lub złogów wewnętrznych: torbieli, cyst, wrzodów.
Przez „dziurawe” jelita oprócz toksyn przedostają się również drobnoustroje, w tym drożdżak Candida, który po przedostaniu się do krwioobiegu, może osiedlić się wszędzie tam gdzie spotka osłabioną tkankę.

Objawy zakażenia drożdżakiem

Nie bagatelizuj tych objawów, mogą być one pierwszym sygnałem do tego, że organizm zaczyna być opanowywany przez grzybicę, która prowadzić będzie do dużo poważniejszych schorzeń.

• Dziecko śpiące z otwartą buzią – kolonia drożdżaka w jamie nosowej

• Klucha w gardle – po niemal każdym przełknięciu śliny, spod podniebienia odkleja się flegma, która czasami przylega tak mocno, że trudno ją przełknąć i sprawia wrażenie ciała obcego w gardle co zmusza do bezskutecznego odchrząkiwania i prowadzi do „wiecznej” chrypki. Po pociągnięciu nosem – uwalnia się gęsta, czasem ropna wydzielina. Często towarzyszy temu uczucie przepełnionej albo pustej głowy, która jest wrażliwa na zimno. Podczas częstych jej bólów mogą występować nudności. Jest to objaw skolonizowania przez drożdżaka jamy nosowej w małżowinie górnej.

• Zatkany nos – kilka razy na dzień i w nocy zatkana jest jedna dziurka w nosie lub druga (na zmianę) lub czasem obie. Często towarzyszy temu katar: wodnisty, mający charakter napadowy (przy zmianie temperatury lub wilgotności powietrza, z gwałtownym kichaniem, albo ropny, przechodzący w zapalenie zatok (wówczas pociągnięcie nosem powoduje ból w skroniach i/lub oczodołach), w pewnych porach roku odzywa się „katarem siennym”. Często dochodzi do całkowitego zatkania nosa i/lub powstania polipów. Jest to objaw istnienia kolonii drożdżaka w komórkach kości sitowej. Objawy opisane w punktach 2 i 3 są najczęstszą przyczyną chrapania i niebezpiecznego dla życia bezdechu sennego. W przypadku dolegliwości zamieszczonych w punktach 1,2 i 3 należy zakraplać nos wg. receptury zamieszczonej w dalszej części artykułu.

 

• Wrażliwe dziąsła – przyczyną są zmiany w błonie śluzowej jamy ustnej, powodujące pieczenie samoistne lub pod wpływem bodźców, np. spożywanie pokarmów z ostrymi i kwaśnymi przyprawami (czasem zwykłych owoców), ból, świąd, nadmierne albo zmniejszone wydzielanie śliny co powoduje suchość w ustach i gardle. Jest to objaw istnienia drożdżaka w części gardłowej jamy nosowej. U dzieci powyższe objawy przebiegają łagodniej, często jednak prowadzą do powiększenia  migdałka gardłowego (zwanego trzecim) oraz nawracających angin.

• Naloty w jamie ustnej – białe naloty w kształcie plam lub smug  na błonie śluzowej policzków, języka i podniebienia a także w kącikach ust.

• Zmęczone powieki – powieki nabrzmiałe i zmęczone, okresowo pojawiają się białe naloty w kącikach oczu. Towarzyszy temu ból i szczypanie oczu – nawet po niedługim oglądaniu telewizji, a także nadwrażliwość na światło słoneczne, kurz oraz dym. Czasami po obudzeniu powieki są niemal sklejone a na ich brzegach występują grudki zeschniętej wydzieliny, koloru szarego. Okresowo zaczerwieniona spojówka powoduje ból (najczęściej jednego) oka który przechodzi w ból głowy. To efekt kolonizacji przez drożdżaka oczodołu lub/i gruczołu łzowego.

• Drożdżyca pieluszkowa – zapalenie skóry z zaczerwienieniem, złuszczaniem, nadżerkami w miejscu przylegania pieluszki, wywołane stolcem zawierającym drożdżaki.

 

• Trądzik – ponieważ objawy leczenia trądziku często nasilają się po spożyciu takich produktów jak: czekolada, pomidory i ich przetwory, truskawki i ich przetwory, porzeczki, aronia, czereśnie, wiśnie, śliwki, pomarańcze, mandarynki, arbuzy, papryka czerwona (i suszona, np. chili), sztucznie barwione napoje i  kolorowe wódki, na czas leczenia trądziku i innych chorób skórnych należy je radykalnie wyeliminować z diety na okres 4-5 miesięcy. Można jeść buraczki i marchew natomiast czerwone jabłka i rzodkiew należy jeść po obraniu ze skórki. Ponadto w czasie kuracji dobrze jest zażywać leki antyalergiczne (uzasadniony przypadek!) np. cet-alergin oraz wit. A w kapsułkach (3xdziennie 1 kapsułkę), czy też leki zawierające w swoim składzie pachnotkę zwyczajną (Perilla frutescens), np. Allergocaps (Herbapol).

 

• Łupież – jest również odmianą drożdżycy. Nizoral (ketoconazole) to lek stosowany do ciężkich postaci drożdżycy. Tyle że, wbrew reklamom, nie zwalcza przyczyn łupieżu a jedynie łagodzi objawy. Metoda leczenia będzie podana w dalszej części artykułu. Pomaga także stosowanie olejku z drzewa herbacianego – kilka kropel dodane do szamponu (radzi sobie także z ciemieniuchą u dzieci i podczas leczenia nużeńca – pasożyta bytującego w skórze głowy).

• Grzybica drożdżakowa stóp – objawia się bardzo nieprzyjemnym zapachem mimo bardzo wysokiej higieny

• Drożdżyca międzypalcowa – w przestrzeniach międzypalcowych rąk lub stóp, są widoczne, wydzielające wodnisty płyn, nadżerki oraz pęknięcia skóry.

 

• Grzybica drożdżakowa paznokci – obrzęk i zgrubienie wałów paznokciowych. Skóra w tych miejscach jest napięta, nienaturalnie cienka i zapalnie zmieniona. Tworzy nawisy nad płytką paznokciową. Spod wału wydobywa się wydzielina ropna. Płytka paznokciowa jest szara, z widocznymi bruzdami, matowa.

• Rozległe zmiany skóry i śluzówki

• Posocznica drożdżakowa – objawy podobne do sepsy – gorączka nie ustępuje nawet po antybiotykach z towarzyszącymi objawami zajęcia narządów wewnętrznych oraz zmiany skórne.

 

• Grzybica drożdżakowa dróg moczowo-płciowych – piekący ból nasilający się przy oddawaniu moczu, bolesny ucisk w podbrzuszu, częstomocz z ciągłym wrażeniem oddawania moczu, i oddawaniem moczu po kropelce, nasilający się wieczorem. U kobiet prowadzi do nietrzymania moczu w starszym wieku, natomiast u mężczyzn powoduje obrzęk gruczołu krokowago (prostaty) i stany przedrakowe. OBJAWY U KOBIET – zakażenie drożdżakowe pochwy i sromu wywołuje objawy o różnym nasileniu aż po stan zapalny błony śluzowej sromu i pochwy z obfitymi, ropnymi lub serowatymi upławami. Obrzęk sromu czasem bywa tak znaczny, że utrudnia badanie ginekologiczne. Jeśli występują nadżerki błony śluzowej – dolegliwości potęgują się. Na ścianach pochwy mogą występować białe, serowate naloty. Drożdżaki mogą występować w drogach rodnych kobiety nie wywołując widocznych objawów choroby: w sprzyjających dla nich warunkach stają się chorobotwórcze. Nie ma wątpliwości że drożdżak bierze aktywny udział w powstaniu nadżerki szyjki macicy (stany przedrakowe) oraz torbieli jajników i być może guzów sutka. OBJAWY U MĘŻCZYZN – zakażenie obejmuje najczęściej żołądź i wewnętrzną blaszkę napletka, rzadziej cewkę moczową. Stan zapalny może mieć różne nasilenie: od lekkiego zaczerwienienia i swędzenia, aż do silnego zaczerwienienia, obrzęku, wykwitów pęcherzykowych, bolesnych nadżerek oraz stulejki zapalnej, tj niemożności odprowadzenia napletka.

 

• Drożdżyca okołoodbytowa (hemoroidy) – drożdżaki w kale często podrażniają śluzówkę okołoodbytową. Powodują świąd, pieczenie, niewielki ból. Śluzówka w okolicach odbytu jest obrzękła, zaczerwieniona i mokra. Czasem występują wyprzenia, białą, serowatą treścią. Chroniczne, wieloletnie hemoroidy to ewidentny stan przedrakowy i należy go bezzwłocznie wyleczyć.

• Brak odporności – drożdżak wpuszcza do naszego organizmu toksyny, zmuszając organizm do ciągłej walki ze skutkami tych trucizn przez co system odpornościowy staje się coraz słabszy.

 

• Depresja – szczególnie ta, która charakteryzuje się męczliwością zamiarową (wystarczy pomyśleć o zrobieniu czegoś a już jest się zmęczonym). Często towarzyszy temu wewnętrzna złość, żal i pretensje do samego siebie. Prowadzi to do zamykania się w sobie lub niewspółmiernej co do powodu gwałtowności, nad którą chory nie potrafi zapanować. Przyczyną jest zatrucie organizmu i ciągłe podtruwanie mózgu substancjami toksycznymi zawartymi w krwi.

• Brak koncentracji – roztrzepanie i wieczne zapominanie czegoś.

• Alergia – może dochodzić do reakcji między toksynami drożdżaka w jamie nosowej a alergenem, np. pyłkiem kwiatowym. To może wywoływać reakcję alergiczną. Pozbycie się drożdżaka powoduje zniknięcie uczulenia.

 

• Drożdżyca przewodu pokarmowego – w jelicie grubym: zaparcia, po którym następuje biegunka, biegunka okazyjna (stres, sprawa do załatwienia), nocne bóle brzucha, najczęściej w okolicy esicy (lewa strona brzucha), będące objawem istnienia nadżerek; w jelicie cienkim: wzdęcia i gazy po posiłku z głośną perystaltyką, bolesna kolka, w żołądku: nieżyt z uczuciem pustki, chroniczny skurcz (jakby ktoś mocno ściskał garścią), w przełyku: uczucie ciała obcego podchodzącego do gardła, pieczenie na skutek istnienia nadżerek. Ponadto uszkodzenie ścianek żołądka i jelit powoduje upośledzenie we wchłanianiu i w konsekwencji niedobór witamin, mikroelementów i wielu ważnych składników odżywczych. Stąd awitaminoza, niedobór żelaza i wapnia. Istnienie nadżerek natomiast powoduje przenikanie toksyn i chorobotwórczych mikroorganizmów.

 

• Migrenowe bóle głowy

• Drożdżyca oskrzeli (bronchit) – przedłużające się zapalenie oskrzeli, chory zaczyna czuć pod mostkiem kamień, oddech jest spłycony, świszczący. W pozycji leżącej objawy nasilają się, suchy kaszel pojawia się napadowo, najczęściej wieczorem. Stosowanie antybiotyków przynosi ulgę chwilowo, po czym kaszel powraca z większym nasileniem.. Wtedy znów antybiotyki i koło się zamyka: prosta droga do astmy oskrzelowej. Jedyną skuteczną metodą jest zakraplanie nosa i kuracja oczyszczająca. Więcej w dalszej części artykułu.

• Nadczynność tarczycy – skuteczne może być usunięcie drożdżaka z jamy nosowej.

• Nadwaga – ta, która nie ma uzasadnienia błędami żywieniowymi, i charakteryzuje się napadowym apetytem na słodkie: może mieć podłoże w nieprawidłowo funkcjonującym układzie hormonalnym, gdyż jedna z toksyn wydzielana przez drożdżaka podobna jest do hormonu przysadki i może wpływać na naszą gospodarkę hormonalną.

• Arytmia, kołatanie serca, skaczące ciśnienie – toksyny wprowadzane przez drożdżaka mogą mieć wpływ na centralny układ nerwowy.

• Stale pogarszający się wzrok – szczególnie u dorosłych dzieci lub osób starszych. Częste wypadanie rzęs i swędzenie oczu podczas kataru. Oczy często podkrążone, przekrwione, załzawione. Zbyt częste mruganie.

 

• Zimne nogi i/lub ręce – ma to związek z obecnością koloni drożdżaka w jamie nosowej.

• Moczenie nocne u dzieci – może mieć to związek ze zbyt głębokim snem albo zapaleniem pęcherza moczowego

• Infekcje bakteryjne i wirusowe – spowodowane obniżoną odpornością na skutek nieustającej walki z toksynami i innymi drobnoustrojami, przedostającymi się przez wrota zakaźne, spowodowane istnieniem drożdżaka.

• Wędrujące bóle, mrowienia, cierpnięcia.

• Paradentoza.

• Grzybice układu nerwowego.

• Zaburzenia libido.

• i wiele innych

 

 

 

 

Leczenie drożdżyc z użyciem soku z aloesu wg metody Józefa Słoneckiego

Leczenie drożdżycy jamy nosowej, oczu i uszu

Usunięcie koloni drożdżaka z jamy nosowej jest podstawowym warunkiem wyleczenia: chorób związanych z zaburzeniem pracy ukł. hormonalnego (zwłaszcza nadczynność tarczycy), nawracających angin, wiecznej chrypki czy (prowadzącego do astmy) chronicznego zapalenia oskrzeli. Również choroby oczu, które w większości spowodowane są opanowaniem przez drożdżaki oczodołów. Przy zapaleniu ucha wewnętrznego należy zakraplać nos a w przypadku zapalenia ucha zewnętrznego skuteczne będzie zakraplanie bezpośrednio do ucha 1-2 razy dziennie.

 

Zakraplanie nosa

SOK Z ALOESU należy rozcieńczyć z wodą w stosunku 1:3. Czyli 10 ml ALOESU rozcieńczamy z 30 ml wody (przegotowanej i schłodzonej do temp pokojowej). Tak przygotowane krople przechowujemy w ciemnej butelce (np. po lekach), w ciemnym miejscu w temp. pokojowej – są dobre do użytku przez 2-3 dni. Następnie przygotowujemy świeżą mieszankę.

Zakraplacz powinien być szklany z cienką końcówką.
Położyć się na poduszce lub skraju łóżka, odchylić głowę mocno do tyłu tak, aby krople zlatywały do „czoła i oczodołów”, a nie do gardła. Włożyć zakraplacz na ok 2 mm i zakraplać przytknąwszy zakraplacz do ścianki od strony czubka nosa.
Zaaplikować 5 – 7 kropli.
Zakraplać należy 1-2 razy dziennie.
Za każdym razem zakraplać tylko 1 dziurkę.
U dzieci aplikujemy 3-4 krople. Dzieci nie lubią zakraplania więc początkowo można zacząć od zakraplania tylko ciepłą wodą stopniowo dodając coraz więcej kropli z aloesu, dochodząc do zakraplania nosa samymi kroplami.

Usuwanie drożdżaka z jamy nosowej i zatok wiąże się z uwolnieniem niewyobrażalnych ilości ropnej flegmy, która zbiera się w zatokach latami, dlatego należy przeprowadzić zabieg do końca „do ostatniej kropli”.  U dorosłego może to trwać 2-3 miesiące, u dzieci połowę tego czasu.

Jeżeli zakraplanie spowoduje obrzęk śluzówki, który zatka ujście zatok i flagma przestanie ściekać, to należy na kilka dni przerwać zakraplanie tej dziurki. Przerwać zakraplanie należy również wówczas, gdy nastąpi utrata węchu lub smaku.

Czasami w trakcie kuracji dochodzi do krwawienia. To objaw reakcji organizmu i nie ma powodu do niepokoju. Należy wtedy włożyć głowę między kolana i zaczekać aż krew przestanie ściekać.

 

Leczenie drożdżyc zewnętrznych

Trądzik, łuszczyce, liszaje, egzemy, wypryski – choroby skóry są symptomem nieprawidłowości jelitowych i aby nie usuwać samych objawów należy rozprawić się z drożdżakiem zamieszkującym w przewodzie pokarmowym za pomocą kuracji oczyszczającej zamieszczonej. Zewnętrzne leczenie polega na przemywaniu 1-2 razy dziennie  chorobowo zmienionych miejsc wacikiem namoczonym w ALOESIE.

Sprawdzi się też olejek z drzewa herbacianego.

Łupież

Po umyciu włosów (najlepiej delikatnym szamponem dla dzieci), namoczyć skórę głowy ALOESEM i pozostawić do wyschnięcia. Dobrze działają również płukanki z soku z aloesu.

 

Infekcje jamy ustnej (również paradentoza) i infekcje gardła

Płukać jamę ustną 1-2 razy dziennie przez ok. 3 min. ALOESEM a następnie go wypluć.

Żylaki i owrzodzenia podudzia

Na noc na chorobowo zmienione miejsce nałożyć okład namoczony sokiem z aloesu, przykleić go w dwóch miejscach plastrem, żeby się nie przesuwał i owinąć delikatnie bandażem.

Hemoroidy i zapalenie sromu

Okłady na noc – namoczony w ALOESIE tampon dopochwowy należy nałożyć wzdłuż na odbyt  (dotyczy również mężczyzn) lub srom, i zabezpieczyć przed przemoknięciem podpaską higieniczną.

Infekcja pochwy, nadżerka szyjki macicy i/lub torbiel jajnika 

Na noc zaaplikować tampon dopochwowy z wstrzykniętym za pomocą strzykawki bez igły sokiem z aloesu (ok. 20ml) uprzednio podgrzanym np. w dłoni. Zabiegi stosować 3-4 razy w tyg. do całkowitego ustąpienia schorzenia.

Grzybica stóp, paznokci

Wprzypadku stóp ALOES wlewać do miski, moczyć nogi 1 raz dziennie przez 5 min i poczekać aż wyschną. Można zlewać pozostały aloes do specjalnego naczynia i używać ponownie tylko do tego celu. Grzybica paznokci – 2, 3 razy dziennie przemywać paznokcie aloesem i poczekać aż wyschną.

Leczenie drożdżyc wewnętrznych
W tym przypadku należy wygoić przewód pokarmowy, co spowoduje zamknięcie wszelkich nadżerek, które są wrotami zakaźnymi i powodują rozprzestrzenianie się toksyn po całym organizmie. Wygojenie przewodu pokarmowego spowoduje również eliminację koloni drożdżaków i zahamowanie ich „wędrówek” z krwią po organizmie. Mikstura oczyszczająca dodatkowo oczyszcza cały układ pokarmowy usuwając złogi i zaległe kamienie kałowe, regulując cały układ trawienny i przywracając mu prawidłowe funkcjonowanie.W tym celu warto zastosować miksturę Słoneckiego.

 

 

 

 

 

Właściwości komponentów mikstury oczyszczającej

Olej – blokuje wchłanianie dwóch pozostałych składników i umożliwia im w ten sposób dotarcie przez cały przewód pokarmowy do jelita grubego
Aloes – goi wrota zakażenia, którymi są nadżerki w błonie śluzowej przewodu pokarmowego
Sok z cytryny – rozpuszcza złogi w przewodzie pokarmowym, w pęcherzyku żółciowym,  w przewodach trzustkowych, oraz po wchłonięciu, w nerkach

 

 

Komponenty mikstury oczyszczającej

Olej – docelowo należy stosować olej z pestek winogron. Jednak, jeśli cierpimy na niektóre schorzenia, powinniśmy najpierw je wyleczyć stosując oliwę z oliwek lub olej z kukurydzy i dopiero potem przejść na olej z pestek winogron
oliwa z oliwek – osoby cierpiące na schorzenia żołądka i/lub dwunastnicy, nadkwaśność lub kamicę żółciową powinny w etapie pierwszym (przez ok. 3 miesiące) stosować ją jako komponent mikstury oczyszczającej. Osoby, które nie mają tych schorzeń pomijają ten wariant.
olej z kukurydzy – osoby które skończyły etap pierwszy lub go pominęły i cierpią na choroby trzustki i/lub mają podwyższony cholesterol powinny stosować olej z kukurydzy. Osoby, które nie mają tych schorzeń pomijają ten wariant.
olej z pestek winogron – ma za zadanie bieżące oczyszczanie organizmu.
Aloes – roztwór soku z aloesu lub zamiennie roztwór ekstraktu z pestek grejpfruta
roztwór z soku z aloesu – Sok z aloesu. W celu uzyskania roztworu należy rozcieńczyć sok w skali 1:1 z wodą przegotowaną i ostudzoną do temperatury pokojowej (czyli np. pół litra soku mieszamy z pół litra wody). Przechowujemy w ciemnej butelce.
roztwór ekstraktu z pestek grejpfruta – półlitrową butelkę z ciemnego szkła napełniamy przegotowaną i ostudzoną do temp. pokojowej wodą. Następnie dodajemy 35 kropli preparatu np. Citrosept.
Po półrocznej kuracji roztworem z soku  z aloesu należy przez 3 miesiące stosować roztwór ekstraktu z pestek grejpfruta i następne 3 mies. znowu roztwór soku z aloesu.

Cytryna – do sporządzania mikstury oczyszczającej należy wyciskać sok z połowy małej, lub 1/3 średniej, lub ćwiartki dużej cytryny.

 

 

Sporządzanie mikstury oczyszczającej

10 ml oleju + 10 ml aloesu + sok z połowy cytryny

Wieczorem wlać do szklanki z ciemnego szkła (lub porcelanowego lub ew. glinianego kubka) trzy wyżej wymienione składniki. Przykryć i pozostawić w temp. pokojowej np. przy łóżku. Wypić rano na czczo, nie jeść nic po wypiciu przez co najmniej pół godziny lub najlepiej godzinę (może być dłużej). Powtarzać tą czynność każdego dnia.

 

 

Napisano na podstawie:

1. Ann Boroh, „Grzyby Candida przyczyną większości chorób”
2. Andrzej Janus, „Nie daj się zjeść grzybom Candida”
3. Józef Słonecki, „Zdrowie na własne życzenia”
4. Michael J. Goldberg, Autism and the Immune Connection [w:] http://www.neuroimmunedr.com/articles.html