Lecznicze właściwości mumio znane są już od ponad trzech tysięcy lat. Największym powodzeniem balsam ten cieszy się wśród ludności Dalekiego Wschodu, w szczególności Uzbekistanu, gdzie wciąż znajdują się jego największe złoża. Co składa się na jego niezwykłe właściwości i skuteczność w leczeniu wielu dolegliwości? O tym nieco później. Najpierw warto poznać trochę historii.

Według starych kronik wszystko zaczęło się za czasów cesarza Iranu – Fariduna. Podczas jednego z polowań myśliwi zranili kilkukrotnie jelenia. Zwierzę to jednak zdołało ujść pogoni, dzięki znalezieniu kryjówki w pobliskiej pieczarze. Po jakimś czasie myśliwi ujrzeli pasącego się na trawie jelenia, z boku którego wystawała strzała. Tym razem zwierzę udało się złapać żywcem. Myśliwi zauważyli, że rany były zagojone i pokryte czarnobrunatnym balsamem. Z ciekawości zaczęto szukać tej substancji. Zauważono jak wycieka ona ze skały, a inne zwierzęta zlizują ją, bądź dziobią. Cesarz przez jakiś czas trzymał niezwykłe odkrycie w tajemnicy, nie trwało to jednak długo. Pobliska ludność szybko zaczęła szukać substancji w pobliskich górach, niejednokrotnie przepłacając to życie (balsam występuje zwykle na znacznych wysokościach). Miejscowość, w której odkryto cudowny balsam po irańsku zwie się „mumio-ojin”. „Mumio” znaczy tyle, co wosk lub miękki, a „ojin” to nazwa znalezienia mumio.

Sława mumio rozeszła się po Dalekim Wschodzie, co zostało upamiętnione w pracach ówczesnych lekarzy, które zachowały się do dziś. Słynny arabski lekarz Awicenna dokładnie opisał sposoby wydobycia mumio i leczenia nim: zwichnięć, złamań, migreny, zatruć, paraliżu, epilepsji, gruźlicy, owrzodzeń żołądka i jelit. Inni medycy opisywali dobroczynny wpływ mumio na przemianę materii, normalizacji funkcji organów wewnętrznych, reumatyzm.

Wieść o wspaniałym balsamie dotarła do Europy Zachodniej pod koniec XIV wieku, gdzie chętnie zaczęto z niego korzystać.

Niestety współczesna medycyna zdaje się pomijać dobroczynne właściwości mumio. Właściwości te nie są wystarczająco zbadane i poznane. Wiadomo, że produkt ten zawiera aż 87 pierwiastków, będących makro- i mikroelementami, jest również doskonałym biostymulatorem regulującym przemianę materii i regenerującym uszkodzone tkanki. Reguluje skład krwi. Jest bardzo skuteczny w przypadku zaburzeń poszczególnych elementów ciała:

• układ kostno-mięśniowy: złamania, dyskopatia, rwa kulszowa, osteoporoza.

• choroby autoimmunologiczne: toczeń rumieniowy układowy, twardzina, reumatoidalne i zesztywniające zapalenia stawów, nieswoiste zapalenia jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroba Hashimoto, choroba Gravesa-Basedowa, przerost ogólny (wole) i ogniskowy (guzki i guzy) tarczycy, stwardnienie rozsiane, bielactwo, miastenia, łuszczyca, choroby alergiczne: alergiczny nieżyt nosa, astma oskrzelowa,

• przewód pokarmowy: wrzody żołądka i jelit,

• układ sercowo-naczyniowy: nadciśnienie tętnicze, wylew krwi, zawał, żylaki, hemoroidy,

• dermatologia: egzema, atopowe zapalenie skóry, poparzenia, odleżyny, stany zapalne skóry,

• endokrynologia: cukrzyca typu I i II, przewlekłe choroby trzustki, wysoki poziom cukru, kwasy moczowego, cholesterolu, trójglicerydów we krwi.

Przeciwwskazania:

ciąża, okres laktacji, kamica moczowa, indywidualna nietolerancja

Dawkowanie:

jednorazowa dawka: dzieci 1-9 lat – 0,05 g, 9-14 lat – 0,1 g, dorośli do 70 kg wagi ciała – 0,2 g, do 80 kg – 0,3 g, do 90 kg – 0,4 g, ponad 90 kg – o,5 g.

Sposób przyjmowania:

obecnie zaleca się przyjmować mumio w następujący sposób:jednorazową dawkę rozpuścić w 50-150 ml wody, pić 3 razy dziennie 30-60 minut przed posiłkiem i bezpośrednio przed snem, 2-3 razy dziennie. Cykl trwa 30 dni, następnie robimy 5-7 dni przerwy i powtarzamy kurację. Powinno się wykonać 2-3 takie cykle.

Inny sposób przyjmowania mumio:

przygotować: 700 g miodu, 500 ml soku z aloesu, 20 g  mumio. Składniki dokładnie zmiksować, odstawić do lodówki na 3 dni w zamkniętym słoiku ceramicznym lub z ciemnego szkła. Przez pierwszych 10 dni przyjmować 3 razy dziennie po łyżeczce od herbaty, następnie po 1 łyżce stołowej. Aby otrzymać odpowiednią dawkę mumio stosując kostkę 5gramową, należy w 1 litrze wody rozpuścić 5 g mumio, i przyjmować w następujący sposób: dla osób potrzebujących 0,1 g mumio – pić 20 ml, 0,2 g – 40 ml, 0,3 g – 60 ml, 0,5 g – po 100 ml roztworu.

Stosowanie zewnętrzne: stosować kompresy namoczone w roztworze mumio: sporządzić roztwór 0,2 g mumio + 1 łyżka wody lub oleju rokitnikowego/pichtowego, oliwy z oliwek. Kompresy zmieniać co 12 godzin.

Poniżej podaję kilka bardzo starych przepisów stosowania mumio przy różnych schorzeniach:

angina – ssać powoli 0,2 g mumio kilka razy dziennie,

choroba serca (miażdżyca) – przyjmować po 0,2 g na noc przez 10 dni, następnie zrobić 5-dniową przerwę i powtórzyć kurację 3-4 razy,

ból żołądka – przyjmować 0,2 g mumio 3 razy dziennie, pół godz przed posiłkiem,

ból stawów – zmieszać 5 g mumio ze 100 g miodu i nacierać bolące miejsca,

cukrzyca – przyjmować po 0,2-o,5 g rano przed śniadaniem i wieczorem przed snem przez 10 dni, następnie zrobić 5-dniową przerwę i powtórzyć kurację 3-4 razy,

choroby wątroby i nerek – 3 g mumio rozpuścić w 3 litrach przegotowanej wody, pić po szklance 3 razy dziennie na 30 min przed posiłkiem w ciągu 10 dni, po 5 dniach przerwy powtórzyć kurację,

gościec stawowy i mięśniowy – przyjmować doustnie po 0,2 g mumio przez 10 dni, następnie zrobić 5-dniową przerwę, i powtórzyć kurację 3-4 razy, jednocześnie nacierać stawy mieszaniną 5 g mumio rozpuszczonych w 100 g wody,

guzy, oparzenia, rany – rozpuścić 5 g mumio w 100 g wody, przemywać chore miejsca,

kamica pęcherzyka żółciowego – 1 g mumio rozpuścić w litrze wody, pić 3 razy dziennie po szklance pół godz przed posiłkiem przez 10 dni, następnie 5 dni przerwy i powtórzyć kurację 3-4 razy,

migrena – nacierać skronie mieszaniną 5 g mumio w 100 g miodu,

impotencja, ogólne osłabienie – zmieszać 5 g mumio w 100 g miodu i przyjmować po pół łyżeczki dziennie rano lub przed snem.

wrzód żołądka – przyjmować po 0,25 g przez 14 dni, a po 5 dniach przerwy po 0,2 g 2-3 razy dziennie na 30 min przed posiłkiem. Najlepiej uprzednio rozpuścić mumio w wodzie. Konieczna jest odpowiednia dieta podczas kuracji.

MUMIO STOSUJEMY ZAWSZE W ROZTWORACH Z WODĄ, SOKIEM, MLEKIEM, WYWAREM ZIOŁOWYM, TŁUSZCZAMI ROŚLINNYMI LUB ZWIERZĘCYMI, CZYLI PO UPRZEDNIM ROZPUSZCZENIU. Takie roztwory mogą stać w lodówce do 30 dni. Podczas kuracji zakazane jest spożywanie alkoholu, czarnej herbaty i kawy.